Dag4

Dag 4, vrijdag 22 aug.

Markina-Xemein - Iruzubieta - Bolibar - Monasterio de Zenarruba - Gerrikaitz-Munitibar - Gernika.
Afstand: 25,8km.
Het weer: Zwaar bewolkt, af en toe geregend, afgewisseld met miezerige regen en droog. temp.:19 gr. C.

Vanmorgen  zijn we iets later vertrokken omdat de gepland route niet zo lang is. Voor ons waren reeds verschillende pelgrims vertrokken.  Al gauw kwamen we bij een tunneltje met de toepasselijke boodschap:"You'll never walk alone".(foto)
De weg liep een lange tijd langs een riviertje met een rotsige bodem en helder water. Een oudere dame (72 jaar jong) liep met haar kleinzoon de Camino tot Bilbao, want meer tijd had de 13jarige niet. Met van beider kanten een woordje Frans weten we toch wat uit te wisselen. verderop loop ik over een hedendaagse brug naast een eeuwen oude, denk ik. (foto)
Ergens op de weg heeft iemand zijn puin neergekiept, eerst dat ik om de weg te verharden, doch er groeiden onkruid op, dus lag het al wat langer en hadden heel wat wandelaars een een nieuw pad gecreëerd. In Bolibar was een mooie reling met jakobsschelpen (foto) en het bestelde brood hing bij verschillende huizen aan de deur. (foto) Nog 2foto's genomen van dit Spaanse dorp, genoemd naar een bekende plaatsgenoot in de 16e eeuw die zijn fortuin in Zuid-Amerika gemaakt heeft, zo is er ook een museum gewijd aan deze held van Colombia in een van de huizen van de familie. 
Onderweg zag ik een mooie zwarte ezel, trouwens ezels zie je hier regelmatig.

Dan bereik ik het trappistenklooster, gesticht in de 11e eeuw, voel je de adem van de geschiedenis. het complex ligt aan de voet van de berg Oiz. Ondanks vele branden is de kerk uit de 15e eeuw behouden. De kerk heeft een groot houten voorportaal en een vierkante kloostergang van 2 verdiepingen in renaissancestijl. 
De trappisten waren de eersten die de pelgrims gastvrijheid boden in dit bergachtige gebied van Baskenland.
Van hier willen we als pelgrims natuurlijk een stempel halen. Een trappist haalt dan ook de sleutel van het kleine winkeltje waar de stempel zich bevindt en daar verkopen ze ook iconen gemaakt met een speciale techniek. Daar ik slechts 25 € bij had, kon ik niet meer dan 20 € besteden en heb een lief icoontje van Maria met Kind  gekocht, echt een lief ding. 

In Gerrikaitz/Munittibar stond Han aan de pelgrimsroute me op te wachten met een kop koffie. Daar we aan route stonden, heeft Han een paar pelgrims een kop koffie aangeboden, waar dankbaar gebruik van gemaakt werd (foto). Er was een Duitse bij en we zijn dan ook een heel stuk samen verder gegaan. Genoeg gesprekstof: zij was ook maanden in India geweest, was daar in een Asrham geweest en wist van de Vipasana meditatie, bovendien had ze 2 cursussen Reiki gedaan. Ze woont in Noord-Duitsland en was in een opwelling aan deze pelgrimstocht begonnen. Ze wist niet dat er in Duitsland ook vele Jakobswegen zijn.

Onderweg heeft ze een foto van mij genomen. een boer op een kleine tractor met koeien en wijnstokken vond het leuk gefotografeerd te worden. Onderweg kwamen we deze grappige vogelverschrikker tegen. En dan begint het te regenen, we zijn vlak bij een kapel waar we kunnen schuilen of in ieder geval de regenkleding aan kunnen doen. Ik heb daar afscheid genomen van Eva, zij ging in het reisboekje lezen en ik ging verder. Het was fijn een tijdje een gesprekspartner te hebben, doch ook fijn om weer alleen verder te gaan. Een andere pelgrim heeft ons beiden op de foto gezet. (2(foto's). Zeker als de weg wat moeilijke is, ik kan dan mijn eigen tempo lopen, met mijn hoorbare ademhaling.
In het bos ging ik over een oude brug geheel begroeid (foto).
In het landschap ligt dan weer een grote kerk, doch zoals zovelen is ze gesloten. Bij zo'n kerk zie je vaak grote betonnen kruizen met een klein kruisje in het midden. ik denk dat dat een kruisweg is omdat je aan het eind nl. 3 kruizen naast elkaar ziet.
De weg gaat een heel stuk door het bos waar het pad erg glibberig is van de modder, bovendien is het weer flink stijgen geblazen. Ik verloop me eenstuk omdat ik een paaltje gemist heb, doch heel snel voel je:"Ik zit verkeerd". En dus terug. Inmiddels krijg ik een berichtje van Han dat hij op een parkeerplaats bij een kerk is. Toevallig ben ik op dat moment bij een kerk, doch in een dorp vlak voor Gernika waar hij is. Dus nog even lopen, in dit geval langs een verkeersweg en verder in Germika, de pijlen maar na. En jawel hoor daar zie ik manlief staan met zijn rug maar me toe en roep ik zijn naam. Hij staat vlak bij het Informatie-bureau en gaan we een volgende stempel halen en eerst een kop koffie ergens binnen drinken, want ik ben nat van de regen, maar ook van het transpireren. dan lopen we naar de auto en vinden een parkeerplaats waar we vannacht weer kunnen blijven. Campingplaatsen zijn op de Camino del Norte zeer dun gezaaid. het enige probleempje is dat ik mijn haren niet kan wassen zo vaak als ik gewend ben, wel kan ik mezelf wassen en dan voel je je toch weer een stuk beter. 
Inmiddels, 18uur regent het alweer en gaat Han eten klaar maken. Dan lopen we nog wat hier in de buurt. Onze staanplaats is praktisch aan de Camino, lezen nog wat en proberen te slapen, wat niet gemakkelijk is met blaffende honden.